To zabieg wykorzystujący prąd o niskiej częstotliwości (50 i 100 Hz), o charakterze modulowanym. Powstaje on w wyniku nałożenia się prądu sinusoidalnego na prąd stały. Posiada właściwości przeciwbólowe i rozkurczowe. Skutecznie łagodzi napięcie mięśni, poprawia przewodnictwo nerwowe i przepustowość naczyń krwionośnych. Znalazł zastosowanie w leczeniu bólów kręgosłupa i chorobie zwyrodnieniowej stawów.

Diadynamik jest szeroko stosowany w lecznictwie, a jego główne funkcje to:

• stymulacja mięśni zdrowych i uszkodzonych,
• poprawa przemiany materii,
• redukcja bólu,
• polepszenie aktywności naczyniowej,
• miejscowe przekrwienie tkanek.

A kto może poddać się zabiegowi "diadynamik"? Jest on wskazany dla osób cierpiących na:

• krwiaki i wysięki,
• obrzęki spowodowane zaburzeniami odżywiania,
• odmrożenia,
• rwę kulszową lub ramienną,
• porażenie nerwu twarzowego,
• problemy ze zrostem kostnym,
• chorobę Raynauda,
• zaniki mięśni i niedowłady,
• naczyniowe bóle głowy lub migrenę,
• chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa lub stawów.

Jednak diadynamik nie jest wskazany dla osób posiadających:

• metalowe elementy w organizmie,
• zakrzepowe zapalenie żył,
• nadwrażliwość na prądy elektryczne,
• ubytki naskórka,
• porażenia spastyczne,
• ciążę,
• miażdzycę,
• nowotwór
• rozrusznik serca.

Fale uderzeniowe są akustycznymi falami przenoszącymi "zdrowotną" energię w bolące i chore miejsca w układzie mięśniowo-szkieletowym oraz ścięgnach ze stanami podostrymi, podprzewlekłymi i przewlekłymi.

Fale uderzeniowe stosuje się do leczenia:

• bolesnego barku,
• bólu po wewnętrznej stronie nadgarstka,
• bóli w okolicach pachwiny,
• łokcia tenisisty,
• wyrosli kostnych,
• zapalenia kaletki,
• kolana skoczka,
• bólu w przyczepach ścięgna udowego,
• ostrogi piętowej.

Zabieg wykonuje się przykładając aplikator do miejsca zmienionego chorobowo, nasmarowanego uprzedni o substancją sprzęgającą.

Wytwarzanie fal mechanicznych o działaniu leczniczym umożliwia specjalistyczna aparatura wytwarzająca je najczęściej pneumatycznie. Urządzenie oprócz komputera zawiera specjalny kompresor, który wytwarza odpowiednie ciśnienie wysyłane do aplikatora. Pistolet zawiera w sobie odpowiedni nabój, który poruszany sprężonym powietrzem wytwarza fale mechaniczną.

Jest to zabieg ściśle związany z niskimi temperaturami tak zwane: „Leczenie zimnem”. Do leczenia pacjentów stosujemy ciekły azot (-100 °C). Zabieg polaga na rozpyleniu roztworu na dany punkt ciała i już po paru dziesięciu sekundach odczuwalne jest jego działanie przeciwbólowe, które utrzymuje się przez kilka godzin. Jest to również zabieg bakteriobójczy. Zabieg można stosować u osób zdrowych uprawiających wysiłek sportowy wyczynowo lub rekreacyjnie. To metoda odnowy biologicznej pozwalająca w szybki i efektywny sposób zregenerować organizm po wytężonym wysiłku. Metoda stosowana w znacznej większości w leczeniu narządów ruchu.

Krioterapię stosuje się do leczenia:

• stawów i mięśni,
• chorób reumatoidalne i reumatyczne narządów ruchu np. reumatoidalne zapalenie stawów,
• chorób związanych z okolicami stawów: zapalenia, zapalenia około stawowe, zapalenia luczycowe, zwyrodnienia, zesztywnienia,
• obrżeki, stłuczenia, krwiaki pourazowe,
• osteoporoza,
• leczenie oparzeń,
• dyskopatie,
• tendopatie,
• mialgie,
• stwardnienie rozsiane.

Przeciwskazania do stosowania krioterapi:

• nowotwory,
• odmrożenia,
• niedoczynność tarczycy,
• zaburzenia w układzie krwionośnym,
• miażdzyca,
• zmiany dermatologiczne na skórze.

Laser działa leczniczo i przeciwbólowo – wywołuje drgania atomów w naświetlanych komórkach i tkankach bez ich destrukcji. Promieniowanie laserowe przenika w głąb tkanek i wywołuje reakcję łańcuchową – przekazuje efekty zabiegu leczniczego głębiej, nawet do kilku centymetrów w głąb tkanek.

Wskazania do wykonywania lasera:

• ostry ból,
• zespół bólowy kręgosłupa
• choroby neurologiczne,
• po urazach mechanicznych narządu ruchu,
• do pobudzenia tkanek w procesie gojenia ran,
• pobudzenie tkanek do regeneracji,
• w leczeniu zespołu Sudecka i innych stanów pourazowych,
• zwyrodnienie stawów,
• w gośccach mięsniowych.

Przeciwskazania do stosowania laseroterpii to:

• skłonności do krwawień,
• tkanki nowotworowe,
• infekcje lokalne nieswoiste,
• w stanach wysokiej goraczki,
• okres ciązy.

Terapia pulsacyjna wykorzystująca pole magnetyczne o bardzo małej czestotliwości. Pod wpływem tego pola jony znajdujące się w komórkach ciała ulegają przemieszczeniom powodując hiperpolaryzację błony komórkowej co za tym idzie wzmocnienie przemiany materii, szczególnie podczas zachodzących procesów energetycznych. Wzmaga to wykorzystanie tlenu przez komórkę. Poprawione ukrwienie w komórce podczas działania pola magnetycznego wywołuje podniesienie ciśnienia potencjału tlenu.

Zalety magnetoterapii to:

• rownomierne przenikanie pola magnetycznego przez wszystkie tkanki,
• mozliwość wykonania zabiegów poprzez ubranie, gips, bandaże, itp.,
• metalowe elementy w ciele nie stanowią przeciwskazania do wykonania zabiegu.

Magnetoterapia może być stosowana przy:

• opóźnionym leczeniu złamania kości,
• kontuzjach,
• zwichnięciach, skręcenia, uszkodzenia więzadeł,
• neurobóli, bóli fantomowych,
• zaburzenia w krwiobiegu.

Ultradźwięki są falami akustycznymi o częstotliwości nie wychwytywanej przez ludzkie ucho, są to drgania mechaniczne o częstotliwości wyższej 20000 Hz. Podczas ich aplikacji przez tkanki nie przechodzi żaden prąd elektryczny. Ultradźwięki są rodzajem mechanoterapii. Działanie biologiczne ultradźwięków opiera się na zmianach miejscowych (pierwotnych) i ogólnych (wtórnych). Zmiany miejscowe występują w miejscu i momencie nadźwiękawiania, są to:

• zmiany mechaniczne,
• zmiany termiczne,
• zmiany fizykochemiczne.

Zmiany ogólne powstają w momencie nadźwiękawiania korzeni splotów czy zwojów nerwowych wywołując na drodze odruchowej reakcje w narządach objętych procesem chorobowym.Ultradźwięki wykazuję następujące działanie terapeutyczne:

• przeciwbólowe,
• przeciwzapalne,
• zwiększenie procesów wchłaniania,
• wytworzenie w skórze i mięśniach ciepła,
• hamowanie układu wspólczulnego,
• zanik blizn pooperacyjnych i urazowych,
• leczenie zwkłókniałych mięśnii i torebek stawowych.

Przeciwskazania do stosowania ultradźwięków:

• choroba nowotworowa,
• ostre obkjawy bólowe,
• zaawansowane zwapnienie naczyń,
• zaburzenia krzepnięcia krwi,
• rozrusznik serca,
• metalw miejscu leczonym,
• ciąża,
• czynna gruźlica.

Są elektro-leczniczym zabiegiem, w którym wykorzystuje się przerywany prąd galwaniczny o prostokątnym kształcie impulsu i stałych parametrach. Zabieg ten działa silnie przeciwbólowo, często stosowany jest w zmianach zwyrodnieniowych stawów.

W dolegliwościach obwodowych ułożenie elektrod wymuszone jest lokalizacją miejsca bolesnego, w terapii segmentarnej wyróżnia się natomiast 4 ułożenia:

Ułożenie 1 – szyjne – zalecane przy bólach głowy, szyi i kończyn górnych. Pacjent leży w pozycji rozluźnionej, głowę może ułożyć na zgiętych przedramionach. W celu zmniejszenia lordozy szyjnej, co ułatwia ułożenie elektrod pod okolicę obojczykową można podłożyć wałek. Elektroda dogłowowa znajduje się na dolnej części kości potylicznej oraz na kręgach szyjnych, druga elektroda 3 cm poniżej. Ponieważ zamocowanie elektrod w tym ułożeniu jest kłopotliwe, niekiedy konieczne jest ręczne stabilizowanie przez terapeutę.

Ułożenie 2 – piersiowe górne – zalecane przy bólach głowy, szyi, obręczy barkowej i ramion (katoda dogłowowo) oraz klatki piersiowej (anoda dogłowowo). Górna krawędź elektrody dogłowowej znajduje się na poziomie C7, druga elektroda 3 cm poniżej.

Ułożenie 3 – piersiowo lędźwiowe – stosowane w neuralgiach nerwów międzyżebrowych oraz dolegliwościach dróg żółciowych i żołądkowo-jelitowych. Ustawienie katody może być zarówno dogłowowe jak i doogonowe, uzależnione od lokalizacji dolegliwości. W celu zmniejszenia lordozy lędźwiowej zaleca się podłożenie wałka pod brzuch pacjenta.

Ułożenie 4 – lędźwiowo-krzyżowe – stosowane w dolegliwościach dolnego odcinka kręgosłupa (katoda dogłowowo) oraz obręczy biodrowej i kończyn dolnych (anoda dogłowowo). W tym ułożeniu zazwyczaj stosuje się elektrody o wymiarach 10x14 cm, elektrodę doogonową układa się poprzecznie, ok. 3 cm powyżej szpary pośladkowej(n poziomie L4-S3), elektrodę dogłowową ok. 3 cm powyżej. Również w tym ułożeniu, by nie dopuścić do pogłębienia lordozy lędźwiowej zaleca się ułożyć wałek pod brzuchem pacjenta.

Prądy "Träberta" moga stosować osoby uskarżające sie na:

• nerwobóle,
• mięśniobóle,
• zmiany zwyrodnieniowe stawów kończyn i stawów kręgosłupa,
• stany po urazach stawów i mięsni,
• zaparcia,
• zaburzenia krążenia obwodowego.

Jednak ten rodzaj zabiegów nie jest wskazany dla osób posiadających:

• wyniszczeny organizm,
• ostre stany zapalne,
• choroby zakaźne,
• stan gorączkowy,
• nowotwór,
• oparzenia,
• odmrożenia,
• cukrzycę,
• u kobiet: ciąża, menstruacja,
• zaburzenia czucia,
• schorzenia naczyń obwodowych III i IV stopień w skali Fountaina,
• Nadciśnienie III i IV okres,
• endoprotezę,
• rozrusznik serca.